Augusta National Golf Club to jedno z najbardziej prestiżowych pól golfowych na świecie, gdzie odbywa się coroczny turniej The Masters. Na polu znajduje się wiele charakterystycznych miejsc, w tym siedem dołków, które są szczególnie ważne dla graczy.

Druga dziewiątka na polu golfowym Augusta National uchodzi za jedno z najtrudniejszych do pokonania fragmentów tego pola golfowego. Składa się ona z trzech kolejnych dość długich dołków - 10., 11. i 12. - i charakteryzuje się kilkoma cechami, które sprawiają golfistom wiele kłopotów:

1. Słynna "Amen Corner": W skład drugiej dziewiątki wchodzi słynna "Amen Corner" - fragment trzech dołków od 11. do 13., który uchodzi za jedno z najtrudniejszych i najpiękniejszych miejsc na polu golfowym Augusta National. To właśnie w tym miejscu wiele zawodów decyduje się o zwycięstwie lub porażce.

2. Wielkość i ukształtowanie greenów: Greeny na drugiej dziewiątce są stosunkowo duże, ale mają wiele pagórków i wklęsłych miejsc, co sprawia, że puttowanie jest trudne i wymagające.

3. Wiatr: Zawodnicy muszą zmierzyć się z trudnymi warunkami wiatrowymi, które często zmieniają się w trakcie rundy i mogą znacznie wpłynąć na lot piłki.

4. Woda: Dołek nr 12. jest szczególnie trudny, ponieważ wymaga uderzenia nad wodą i trafienia na niewielką, wklęsłą przestrzeń na greenie.

Wszystkie te czynniki powodują, że druga dziewiątka na polu golfowym Augusta National jest bardzo wymagającym miejscem, gdzie nawet najbardziej doświadczeni zawodnicy mogą mieć problemy. Dlatego też jest ona często nazywana "The Monster" - potworem, który trzeba pokonać, by zwyciężyć w turnieju Masters.

Zobaczcie jak wyglądają dołki na drugiej dziewiątce pola golfowego Augusta National:

• Dołek nr 10 – "Camellia": Ten dołek ma par 4 i jest długi na około 495 jardów. Jest to jeden z najtrudniejszych dołków na polu, ponieważ zawodnicy muszą uważać na drzewa i bunkry, które znajdują się po obu stronach fairwaya. Green jest bardzo wąski i zabezpieczony kilkoma bunkrami.

• Dołek nr 11 – "White Dogwood": Ten dołek ma par 4 i jest długi na około 505 jardów. Charakterystyczną cechą tego dołka jest potok, który przecina fairway w pobliżu miejsca lądowania piłki. Zawodnicy muszą dokładnie planować swoje uderzenia, żeby uniknąć pułapek i bunkrów, które znajdują się wokół greena.

• Dołek nr 12 – "Golden Bell": Ten dołek ma par 3 i jest długi na około 155 jardów. Jest to jeden z najbardziej ikonicznych dołków na polu, ponieważ zawodnicy muszą trafić swoją piłkę przez mały strumyk i uniknąć bunkrów, które znajdują się wokół greena.

• Dołek nr 13 – "Azalea": Ten dołek ma par 5 i jest długi na około 510 jardów. Zawodnicy muszą dokładnie planować swoje uderzenia, żeby uniknąć drzew i bunkrów, które znajdują się po obu stronach fairwaya. Green jest bardzo wąski i zabezpieczony kilkoma bunkrami.

• Dołek nr 14 – "Chinese Fir": Ten dołek ma par 4 i jest długi na około 440 jardów. Charakterystyczną cechą tego dołka jest potok, który przecina fairway w pobliżu miejsca lądowania piłki. Zawodnicy muszą uważać, żeby nie trafić piłki w bunkier, który znajduje się po lewej stronie dołka.

• Dołek nr 15 – "Firethorn": Ten dołek ma par 5 i jest długi na około 530 jardów. Charakterystyczną cechą tego dołka jest potok, który przecina fairway w pobliżu miejsca lądowania piłki. Zawodnicy muszą dokładnie planować swoje uderzenia, żeby uniknąć bunkrów, które znajdują się wokół greena.

• Dołek nr 16 – "Redbud": Ten dołek ma par 3 i jest długi na około 170 jardów. Jest to kolejny ikoniczny dołek na polu, ponieważ zawodnicy muszą trafić swoją piłkę przez potok i uniknąć bunkrów, które znajdują się wokół greena.

• Dołek nr 17 – "Nandina": Ten dołek ma par 4 i jest długi na około 440 jardów. Charakterystyczną cechą tego dołka jest bunkier, który znajduje się na środku fairwaya, około 270 jardów od tee boxa. Zawodnicy muszą dokładnie planować swoje uderzenia, żeby uniknąć pułapek i bunkrów, które znajdują się wokół greena.

• Dołek nr 18 – "Holly": Ten dołek ma par 4 i jest długi na około 465 jardów. Jest to ostatni dołek na polu i ma kluczowe znaczenie dla wyniku zawodnika. Charakterystyczną cechą tego dołka jest bunkier, który znajduje się po lewej stronie fairwaya, około 315 jardów od tee boxa. Zawodnicy muszą dokładnie planować swoje uderzenia, żeby uniknąć drzew, bunkrów i potoku, który przecina fairway w pobliżu greena. Green jest bardzo wąski i zabezpieczony kilkoma bunkrami, co dodaje napięcia do ostatniego uderzenia.